Historia

Pierwsze zapisane informacje dotyczące Nysy pochodzą z XIII w. Dowiedzieć się z nich możemy, iż już w 1198 r. biskup wrocławski Jarosław konsekrował kościół św. Jakuba i ofiarował ziemie nyskie biskupstwu wrocławskiemu. Dogodne położenie miasta u zbiegu szlaków handlowych, a także uczynienie z Nysy siedziby wrocławskiego biskupstwa miało decydujący wpływ na rozwój miasta. 

Od XIII w. obręb ziem należących do biskupstwa systematycznie się zwiększał, czyniąc z Nysy bogate księstwo biskupie, które przetrwało do 1810 r. W tym okresie swój rozkwit przeżywały handel i rzemiosło. Nysa słynęła m.in z wyrobów złotniczych i jubilerskich, była również ważnym ośrodkiem handlu solą. Biskupi dbali nie tylko o rozwój gospodarczy, ale także o oświatę. W mieście powstawało wiele placówek szkolnych, a umiejętność czytania i pisania była dość powszechna. 

Wraz z rozwojem miasta powstawały w nim piękne budowle, zarówno świeckie jak i sakralne, m.in. kościół Wniebowzięcia NMP, barokowy Dom Wagi Miejskiej, zdobiona krata Pięknej Studni czy fontanna Trytona, wzorowana na rzymskim dziele Berniniego. Sytuacja zmieniła się po przegranej I wojnie śląskiej. Wtedy to Nysa trafiła pod panowanie pruskie. Miasto zostało przekształcone w garnizon wojskowy. W XIX wieku powstała kolej żelazna, wodociągi i kanalizacja. Pod koniec II wojny światowej miasto zostało niemal doszczętnie zniszczone przez Armię Czerwoną. Odbudowa Nysy zajęła wiele lat, a restauracja zabytków trwa do dziś, dzięki czemu miasto odzyskuje swój dawny blask.