Książę Mikołaj II Niemodliński

Książę Mikołaj II Niemodliński - w 1476 roku po śmierci ojca Mikołaja I wraz ze starszym bratem Janem II zwanym Dobrym objął rządy w jego opolskich dobrach. Bracia wspólnie podejmowali najważniejsze decyzje dotyczące ich księstwa.

Namiestnik Śląska książę cieszyński Kazimierz II zorganizował w 1497 roku sejmik w Nysie. Tematem spotkania miały być kwestie zagrożenia Węgier ze strony Turków oraz petycja do Władysława Jagiellończyka w sprawie zatwierdzenia przywilejów dla śląskich księstw. Na zjeździe gościli również biskup wrocławski Jan IV Roth, Henryk Ziębicki oraz m.in. Mikołaj II. 26 czerwca w ratuszu doszło do tragicznych wydarzeń. Książe Mikołaj II rzucił się ze sztyletem na biskupa i cieszyńskiego piasta, który był skłócony z książętami opolskimi. Ataki były nieudane, natomiast Mikołaj schronił się w kościele św. Jakuba, gdyż chciał uniknąć odpowiedzialności. Księcia schwytano przed ołtarzem i wbrew zwyczajowi na rozkaz biskupa osadzono w lochu. Postawiono go przed sądem ławniczym w Nysie chociaż przysługiwał mu wyłącznie sąd królewski. Książę protestował, że proces jest w języku niemieckim i bezprawnie jest sądzony. Nie pomogła również próba wykupu za ogromną sumę 100000 złotych węgierskich. Został skazany na śmierć. Mikołaj w ostatnim liście uczynił swoim następcą swego brata Jana Dobrego. Wyrok sądu miejskiego wykonano niemal bezzwłocznie w celu zażegnania niebezpieczeństwa sprowadzenia z Opola odsieczy. 27 czerwca 1497 roku księcia ścięto na Rynku w Nysie. Ostatnie słowa księcia Mikołaja zostaną zapamiętane na wieki; „O Nyso! Nyso! Czyż dlatego moi przodkowie darowali ciebie Kościołowi, abyś mi teraz życie wydzierała?”. Na wieść o śmierci brata Jan Dobry chciał zorganizować wyprawę zbrojną przeciw Kazimierzowi cieszyńskiemu, ale zapobiegł temu Władysław Jagiellończyk, który nie chciał wojny domowej na Śląsku. Książę Mikołaj spoczął w mauzoleum piastowskim w kościele franciszkanów w Opolu. Na jego nagrobku wyryto napis: „Leży tutaj pogrzebany ja, który padłem wierny swym zasadom i mężnie zgiąłem kark po miecz kata. Przechodniu, powiedz dumnym władcom, że książę Mikołaj istnieje”. Po wwiezieniu zwłok księcia do Opola przez Bramę Biskupią zwaną też Mikołajską została ona zamurowana.