Max Herrmann-Neisse

Max Herrmann-Neisse urodził się w Nysie 23 maja 1886 roku. Niemiecki pisarz, poeta i publicysta. Był synem właściciela gospody. Studiował germanistykę w Monachium i Wrocławiu. W 1906 roku opublikował swój debiutancki tomik wierszy „Ein kleines Leben”. Od 1909 pracował w nyskiej gazecie „Neisser Tageblatt” jako krytyk teatralny. Od 1911 publikował wiersze w czasopismach „Die Aktion” i „Pan”, które szybko uczyniły go znanym. W 1913 ukazał się jego cykl „Porträte eines Provinztheaters”. W wyniku wywołanego nim skandalu stracił pracę w gazecie. W 1914 rozpoczął pracę nad powieścią Cajetan Schaltermann, która z powodu trudności z cenzurą ukazała się dopiero w 1920 roku. Pisarza łączyła przyjaźń z wieloma znanymi twórcami, spośród których należałoby tu wymienić w pierwszym okresie twórczości Franza Junga , następnie René Schickele, Paula Zecha, w ostatnim okresie życia Stefana Zweiga . Zażyła przyjaźń łączyła go także z Georgiem Groszem. W 1933 pisarz opuścił Niemcy i udał się na emigrację. Po krótkim pobycie w Zurychu , gdzie w 1936 wydał jedyny opublikowany na emigracji tomik wierszy „Um uns die Fremde”, udał się do Londynu, gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Na wyspach pozostawał izolowany, a dodatkowo nie przyznano mu brytyjskiego obywatelstwa po tym jak w 1938 roku pozbawiono go niemieckiego obywatelstwa. Pisarz zmarł w 1941, a przyczyną był najprawdopodobniej atak serca. Jego grób znajduje się na Marylebone Cemetery w Londynie. Podobnie jak wielu pisarzy tego czasu, Max Herrmann-Neiße popadł szybko w zapomnienie. Jego dzieła były stopniowo odkrywane na nowo dopiero od lat 80. i ponownie wydawane.